Το «Μαύρο Δάσος»* είναι μια αναρχική συλλογικότητα με αναφορά τη γειτονιά του Ζωγράφου. Σύντροφοι και συντρόφισσες από του Ζωγράφου και τις γύρω περιοχές, επιλέξαμε να οργανωθούμε και να συλλογικοποιήσουμε τις αντιστάσεις μας με βάση την πολιτική μας ταυτότητα. Θέλουμε έτσι, να βάλουμε από τη σκοπιά μας, σύμφωνα με τις αντικειμενικές μας δυνατότητες και από την μεριά του στρατοπέδου των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, το δικό μας λιθαράκι στον ταξικό και κοινωνικό πόλεμο.

Ο αγώνας ενάντια στην εξουσία για τη δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας δεν μπορεί παρά να είναι συλλογικός και οργανωμένος από τα κάτω, βασισμένος σε οριζόντιες, αντιιεραρχικές δομές. Σημείο εκκίνησης μας, η παραδοσιακή αναρχική θέση – ο τρόπος που οργανωνόμαστε στο σήμερα οφείλει να είναι το πρόπλασμα της αυριανής κοινωνίας. Ο τρόπος λοιπόν που επιλέγουμε να αντισταθούμε δεν μπορεί παρά να αντανακλά και να εμπεριέχει τις μορφές, τις διαδικασίες αλλά και τις διαπροσωπικές σχέσεις της κοινωνικής οργάνωσης που οραματιζόμαστε. Δεν μπορεί παρά να αποτελεί τον αντίθετο πόλο του εξουσιαστικού τρόπου οργάνωσης της ζωής μας.

Θεωρούμε πως οι αναρχικές ομάδες με ξεκάθαρα πολιτικά χαρακτηριστικά και στόχους αποτελούν συστατικά στοιχεία ενός πολύμορφου αγώνα ενάντια στο Κράτος και το Κεφάλαιο και οφείλουν να είναι το μέσο παραγωγής και διάχυσης της επαναστατικής προπαγάνδας σε όλα τα επίπεδα του αγώνα.

Σε μια μεταμοντέρνα περίοδο κατακερματισμού, σε μια περίοδο που δεν μπορούμε να εφησυχαζόμαστε μόνο πάνω σε επιμέρους διεκδικήσεις και ζητήματα, είναι αναγκαία πιο πολύ από ποτέ μια συνολική θέαση του υπάρχοντος κόσμου, των τρόπων επιβολής του και των μεθόδων καταπίεσής του και ταυτόχρονα ένα όσο το δυνατόν πιο συγκεκριμένο όραμα για τον κόσμο που επιθυμούμε να οικοδομήσουμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι αποκηρύσσουμε ή εχθρευόμαστε τους αγώνες της κοινωνίας για επιμέρους ή μερικά ζητήματα.

Δεν είμαστε της λογικής ότι κάθε διεκδίκηση που δεν ανταποκρίνεται σε ένα συλλογικό, επαναστατικό φαντασιακό είναι αυτόματα και εχθρική για την υπόθεση της κοινωνικής επανάστασης. Αντίθετα, πιστεύουμε πως κάθε δράση που αμφισβητεί έστω και στο πιο μερικό επίπεδο την καταπίεση και την εκμετάλλευση είναι θετική και εμπεριέχει μέσα της την πιθανότητα της δημιουργίας επαναστατικής συνείδησης για όσους και όσες εμπλέκονται σε αυτή. Ωστόσο, το ότι δεν αντιλαμβανόμαστε ως εχθρικές τέτοιες διεκδικήσεις δεν σημαίνει ότι θεωρούμε και πως φτάνουν από μόνες τους.

Κατά την άποψή μας, αν μέσα στις επιμέρους διεκδικήσεις δεν «φυτευτεί» η σπορά της συνολικοποίησης και αν αυτές δεν τεθούν γενικότερα στην τροχιά του ταξικού ανταγωνισμού με προοπτική την κοινωνική χειραφέτηση για την αναρχική κομμουνιστική κοινωνία, τότε οι τελευταίες είναι καταδικασμένες στην ενσωμάτωση από το σύστημα. Οι αναρχικοί πρέπει να βρίσκονται σε μια διαδικασία έμπρακτης αλληλεγγύης και αλληλεπίδρασης με όλους τους επιμέρους αγώνες που προκύπτουν αυθόρμητα και από τα κάτω για την κοινωνία έτσι ώστε μέσα από την παρέμβασή μας σε αυτούς να τους στρέψουμε στην συνολική αμφισβήτηση του καπιταλισμού, να συμβάλουμε στην ριζοσπαστικοποίησή τους και να τους εντάξουμε μέσα σε μια συνολική θεώρηση για τις κοινωνικές διεργασίες.

Ταυτόχρονα, εχθρευόμαστε κάθε είδους πολιτική πρωτοπορία με ιδεοληπτικές λογικές κατοχής της μιας και μοναδικής αλήθειας, η οποία υποτίθεται πως βήμα-βήμα θα μας οδηγήσει στην πολυπόθητη αταξική κοινωνία, λες και η επανάσταση είναι ένας προορισμός για τον οποίο χρειαζόμαστε απλά έναν οδικό χάρτη. Ο δρόμος για την κοινωνική επανάσταση χτίζεται ενώ τον περπατάμε και κάθε βήμα γίνεται μέσα από την διαλεκτική μας συνύπαρξη με τον κόσμο του κινήματος και της κοινωνίας. Η χάραξη στρατηγικής μας γίνεται μόνο μέσα από αυτή τη διαλεκτική.

Η περιοχή του Ζωγράφου είναι αρκετά δυνατή κινηματικά και ένας από τους σκοπούς μας είναι σε επίπεδο γειτονιάς να βρεθούμε και να συνεργαστούμε, μακριά από λογικές ανταγωνισμού, με κομμάτια του κινήματος που λειτουργούν αντιιεραρχικά και αδιαμεσολάβητα, έτσι ώστε πέρα από κόμματα και παρατάξεις να προωθήσουμε και να δυναμώσουμε κοινωνικές δομές και εγχειρήματα που βρίσκονται σε πόλεμο με το υπάρχον και ταυτόχρονα οικοδομούν έναν άλλο κόσμο.

*Η ονομασία που επιλέξαμε να δώσουμε στην συλλογικότητα έχει τον δικό της συμβολισμό καθώς έτσι ονομάζεται το δασάκι ανάμεσα στην περιοχή των Ιλισίων, της Καισαριανής και του Παγκρατίου.

Στο μαύρο δάσος κάποιοι από εμάς παίξαμε όταν ήμασταν παιδιά και πρωτοερωτευτήκαμε σαν έφηβοι. Επιπλέον, το καλοκαίρι του 2010, μαζί με την υπόλοιπη γειτονιά, δόθηκαν αυτοοργανωμένοι αγώνες με σκοπό την οικειοποίηση του δημόσιου αυτού χώρου. Δημιουργήθηκε, λαϊκή συνέλευση γειτονιάς η οποία επαναδιαμόρφωσε το χώρο που είχε αλλάξει από τις μπουλντόζες των εργολάβων, αντικατέστησε τα κομμένα δέντρα με νέα, αφαίρεσε τις λαμαρίνες της περίφραξης, οργάνωσε δράσεις εντός κι εκτός του δάσους, υπερασπίστηκε κι επιτυχώς διέσωσε την ύπαρξη του ως έχει σήμερα. Ακυρώνοντας από τα κάτω τα σχέδια της τότε δημοτικής αρχής που το θεωρούσε ένα καλό φιλέτο προς εμπορική εκμετάλλευση μέσω της τσιμεντοποίησης του.